Kediler Neden “Mırlar”?
Mırıltı, evrim sürecinde kedilere seçilmeye değer bazı avantajlar sunmuş olabilir.
Kedigillerin çoğu “mırıltı benzeri” bazı sesler çıkarır. Mırlama, evcil kedilerde; yavrusuyla ilgilenirken veya sahibiyle, beslenme-okşanma gibi sosyal ilişkiler içerisindeyken en belirgin halini almaktadır.
Kedi mırlamasının bir mutluluk ifadesi ya da yavru ile iletişim biçimi olduğunu farz ediyoruz, ama belki de mırlamanın nedenleri bir kedinin yaşamındaki daha gergin anlara bakılarak açıklanabilir. Kediler genellikle baskı altındayken, örneğin veteriner ziyaretleri sırasında ya da nekahat dönemlerinde(*) mırlar. Yani görünüşe göre her mırlayan kedi, mevcut koşullarından memnun olmayabilir. Bu bilmece, araştırmacıları kedilerin nasıl mırladığını incelemeye itmiştir.
Kedilerin neden mırladıklarının yanı sıra, nasıl mırlayabildikleri de hala tartışılmaktadır. Yapılan araştırmalardan elde edilen bulgulara göre, kediler gırtlak ve diyafram kaslarının aralıklı sinyalizasyonu ile mırlama sesi üretmektedir. Kediler, hem nefes alırken hem de nefes verirken belli bir desende ve 25 ile 150 Hertz arası frekansta mırlar. Çeşitli çalışmalar, bu aralıktaki ses frekanslarının kemik yoğunluğunu artırmada ve iyileşmede katkısının olduğunu göstermiştir.
Kedilerin mırlama frekanslarının, kas ve kemiklerin iyileşme süreci üzerindeki olumlu etkisi insanlar için yararlı olabilir. Örneğin uzun süre uzayda kalan astronotların, yerçekimsiz ortamdaki fiziksel aktiviteler sırasında dünyada olduğu kadar uyarım almayan kas ve kemik sistemlerinde oluşan yoğunluk azalmalarına karşı karşı bu tür bir tedavi geliştirilebilir.
Kediler, enerjilerini muhafaza etmek için uzun dinlenme ve uyuma periyotları geliştirmiş olduklarından, mırlamanın fazla enerji sarf etmeden kas ve kemiklere uyarımlar yapan bir mekanizma olması da mümkündür. Böylece kediler, oldukça az antrenman yapıyor olmalarına rağmen, kaslarının esnekliğini ve kemiklerinin yoğunluğunu kaybetmemeyi başarıyor olabilirler.
Kedilerin evcilleştirilmesi, diğer evcil hayvanlara göre daha kısa süre önce olduğu için kas ve kemik anormallikleri, daha fazla seçilime uğrayan etçil akrabaları köpeklere göre oldukça azdır. Kedilerin mırlamaları, köpekgillerden tilki, çakal, kurt gibi kuzenlerde sık görülen displazi (anormal doku gelişmesi) ve osteoporotik rahatsızlıkların kedilerde çok daha az görülmesinde de pay sahibi olabilir.
Kedilerin dayanıklılıkları, onların “dokuz canlı” oldukları ve hatta “tüm parçalarıyla birlikte bir odaya konulan bir kedi iskeletinin kemiklerinin yeniden birleşeceği” gibi efsaneler doğurmuştur. Buna benzer kedi mitolojilerinin ortaya çıkmasında, onların gizemli mırlamalarının da rolü olsa gerek.
Kedilerin mutlu olduklarını size belirtmek için mırladıklarına inanmak ne kadar cazip olsa da, onların bunu bir iletişim yöntemi ve potansiyel kendini iyileştirme aracı olarak kullandıklarını düşünmek daha akla yatkın.
PETDOSTUM
